Water, ik heb iets met watervlaktes: meren, rivieren, de zee … ik kom ervan tot rust, bewonder de kracht en de kleur van water. Met de Maas heb ik vanaf mijn jeugd een goede relatie, fietsen langs de Maas in Zuid-Limburg, van Stein tot Illikhoven. Zwemmen, al was dat verboden, of gewoon mijmerend in het gras zitten niksen. Heerlijk. 
De weermannen voorspelden een mooi weekend met ‘volop’ zon. Een dagje uit op zaterdag, zou volgende de deskundigen de mooiste dag zijn, is snel gepland, Google maps openen en met je vinger de Maas volgen. Waar gaan we naar toe? Noord of Midden Limburg viel af, (Nog te vroeg voor de Kasteeltuinen in Arcen). Het einde van de Maas hebben we nog niet bezocht, daar waar de nieuwe Waterweg begint, links van de Biesbosch. Inzoemend op dit gebied viel de prachtige vorm van de vestingstad Willemstad op. Doel gevonden!
Eerst maar eens wat achtergrondinformatie gezocht. Wikipedia vertelt het verhaal van een eikenhouten beeldje, Spanjaarden, de Hollandse Waterlinie, Willem van Oranje en een nederlaag door de Fransen. De pagina van de VVV laat via foto’s zien dat het beschermde stadsgezicht de moeite waard is om te bezoeken.
De zon liet het helemaal afweten, een zwaarbewolkte hemel dreigde met regen, niks zon onderweg. Nederlands weer, moeilijk te voorspellen…
Na de autorit behoorlijk zin in koffie gekregen, het eerste terras dat we in het stadje tegenkomen is Het wapen van Willemstad, en als daar dan ook nog een bord buiten staat met Koffie en een Chocolade bol van De Groot … eigenlijk werden we gedwongen om hier te gaan zitten… (als je jezelf niets wijs maakt)
Je kunt heerlijk rondlopen in Willemstad, prachtig gerestaureerde huizen, mooie geknotte bomen, hier en daar een leuk winkeltje (alleen etalages bekeken, ik ben niet zo’n winkelmens). En rust, overal. Bijna verstild, niet veel toeristen en weinig bewoners op straat. We lopen richting het midden van het stadje, daar ligt een Protestantse koepelkerk, helaas was deze niet open. We hebben ons geamuseerd met het maken van foto’s van de buitenkant.
Achter in het stadje ligt het Mauritshuis in een mooi parkje, imposant gebouw met al die rode luiken.
Over de wallen van de vesting loop je om het stadje heen. Daar krijg je een leuk uitzicht over de achtertuintjes en aan de andere kant doorkijkjes naar nog meer water. Het valt direct op dat Willemstad veel groen heeft en weinig bebouwing, Overal slootjes en bruggetjes. 
Een leuke wandeling naar de molen.
Bij de molen kijk je over het water naar de industrie van Moerdijk. Een surrealistisch beeld met grijze bewolkte lucht waar het zonnetje achter zit te duwen.
Maar van al dat wandelen zijn we weer hongerig geworden en pakken we in hetzelfde restaurant een late lunch. Wat een heerlijk plekje. Vreemd dat er zoveel huizen te koop staan, ik zou er zo willen wonen!
’s middags ritje door Zeeland. Voor mij de eerste keer dat ik kennismaak met deze provincie.
Via de Volkeraksluizen, Hellegatsplein, naar het onderste stukje van Zuid-Holland gereden. Daarna, spannend, via de Grevelingendam Zeeland in! Over de Zeelandbrug en dan naar de Noordzee.
Wat heerlijk om zo onverwacht over het strand te lopen, schelpen rapen, genieten van een heerlijk rustig strand.
Na onze strandwandeling wat Neeltje Jans aan de beurt, helaas geen tijd voor een bezoek, maar dat plannen we vast in een ander weekend in. Je voelt je wel klein als je over de Deltawerken rijdt. Indrukwekkend! Als ik dan de oude, met potlood geschreven brieven van mijn opa denk, waarin hij een nauwkeurige tekening maakte van de Watersnoodramp in 1953.. Als Brabander is hij vanuit Terwinselen op de fiets naar het water gaan kijken en schreef daarover naar mijn moeder. Een ooggetuigenverslag.
Wat jammer dat ik Zeeland nog niet eerder heb ontdekt. Dat gaan we, hoop ik, corrigeren!