Ons tochtje in november 2017 door Limburg heeft een kussen als herinnering opgeleverd. Het was koud die dag en we wilden ergens lekker warm zitten en lunchen. De watermolen van Kasteel Neubourg heeft niet alleen een heerlijk pannenkoekenrestaurant maar is ook een prachtig gebouw. Opgewarmd zijn we na de lunch rond het gebouw gelopen om foto’s te maken. Ik was gefascineerd door drie kleine huisjes aan de zijkant van de molen. Je moet via een piep klein bruggetje de molentak van de Gulp over om bij de voordeuren te komen, de voortuintjes zijn zelfs in de winter gezellig. De leibomen fungeren als een diffuse waaier. Ik maak een foto en maak plannen om het uit te werken.
Dit keer heb ik niet gebruik gemaakt een computerprogramma maar zelf getekend. Het was een hele bevalling… veel gegumd en vaak opnieuw begonnen maar tevreden. Plaatje is heerlijk versimpeld en een beetje Anton Pieck-ig geworden. Er stonden zoveel gum lijntjes op dat ik de tekening weer overgetrokken heb tot dat ik uiteindelijk dit ontwerp kreeg.
Ik ga het in lagen opbouwen; eerst de achtgrond met de huizen en de voortuintjes. Daarna de bomen. Met textielcarbon plaats ik de ruwe lijnen op de stof. Ik gebruik weer textielverf, dat is een raar goedje, het zuigt in de stof, droogt anders qua kleur op als nat. Dus veel laagjes om het resultaat te krijgen dat ik voor ogen had. Daarna drogen en fixeren en klaar voor mijn contourwerk met de naaimachine. Vooraf weer tear-away erachter geregen, helemaal weg van dat spul. Stabiliseert fijn en het zorgt ervoor dat de stof glad blijft. En maar stikken, en maar draadjes naar achter steken. Eindeloos veel.
Daarna waren de bomen aan de beurt. 
De tekening kon niet via carbon om de stof getekend worden, je moet zo hard duwen wil je een lijntje zien dat ik bang was om de verf van de huizen te beschadigen. Dus de tekening van de bomen op een wateroplosbare sticker gekopieerd en die zo exact mogelijk op de stof geplakt. Het volgende stikwerkje. Reuze spannend, je ziet niet of het op de goede plek zit, en nog spannender, hoe gaat het eruit zien?
Nu ligt er ook een Limburgse herinnering op de bank. Maar wat doe ik als de bank te klein wordt voor al die kussens die nog gaan komen? Hmmm…
